Elektrische voedingskabel
Definitie: Een kabel gebruikt voor de verzending endistributie van elektrische energie wordt elektrische stroomkabel genoemd. Stroomkabel bestaat uit twee of meer elektrische geleiders die samenkomen met een overhuls. Het wordt gebruikt voor het overbrengen van extra hoge spanningen op een plaats waar bovenleidingen onuitvoerbaar zijn om te gebruiken zoals de zee, het oversteken van een vliegveld, enz. Maar de ondergrondse kabel is duurder in vergelijking met de antennekabel voor dezelfde spanning die een van de hoofd trekt de stroomkabel terug.
Bouw van kabel
De voedingskabel bestaat hoofdzakelijk uit drie hoofdlijnencomponenten, te weten geleider, diëlektricum en mantel. De geleider in de kabel zorgt voor het geleidende pad voor de stroom. De isolatie of het diëlektricum is bestand tegen de bedrijfsspanning en isoleert de geleider met andere objecten. De huls staat niet toe dat de vochtige stoffen de kabels binnendringen en beschermen tegen invloeden van buitenaf, zoals chemische of elektrochemische aantasting, brand, enz. De belangrijkste componenten van elektrische stroomkabels worden hieronder in detail uitgelegd.
Coppers en aluminiumdraden worden gebruikt als eengeleidermateriaal in kabels vanwege hun hoge elektrische geleiding. Massief of aantal blanke draden gemaakt van koper of aluminium worden gebruikt om een stroomkabel te maken.
Voor een geleider met meer dan drie draden, dede draad is rond een middeldraad zo geplaatst dat er zes in de eerste laag zijn, twaalf in de tweede, achttien in de derde laag, enzovoort. Het aantal draden in de geleiders is 7, 19, 37, 61, 91, enz. De grootte van de geleider wordt weergegeven door 7 / A, 19 / B, 37 / C, enz., Waarbij de eerste cijfers de aantal strengen en de tweede figuur A, B, C, enz., vertegenwoordigt de diameters in cm of mm van de individuele draad van de geleiders.
Isolatie
Het meest gebruikte diëlektricum in stroomkabelsis geïmpregneerd papier, butylrubber, polyvinylchloridekabel, polyethyleen, verknoopt polyethyleen. Papiergeïsoleerde kabels hebben meestal de voorkeur omdat hun stroomcapaciteit hoog is, over het algemeen betrouwbaar is en een lange levensduur heeft. De diëlektrische verbinding die voor de kabel wordt gebruikt, moet de volgende eigenschappen hebben.
- De isolator moet een hoge isolatieweerstand hebben.
- Het moet een hoge diëlektrische sterkte hebben, zodat de lekstroom er niet doorheen kan gaan.
- Het materiaal moet een goede mechanische sterkte hebben.
- Het diëlektrische materiaal zou bij hoge temperatuur moeten kunnen werken.
- Het moet een lage thermische weerstand hebben.
- Het zou een lage arbeidsfactor moeten hebben.
De kabels die worden gebruikt voor onderzeese en vochtige grondzou synthetische diëlektrica zoals polyvinylchloride, polyethyleen, enz. moeten gebruiken. Deze materialen zijn verhoudingsgewijs lichter en hebben een niet-migrerend diëlektricum. Ook heeft een dergelijk type diëlektrisch materiaal een goede diëlektrische sterkte, een gering vermogensverlies en een lage thermische weerstand.
Innerlijke schede
Het wordt gebruikt voor het beschermen van de kabelvocht dat de isolatie zou beïnvloeden. Kabelmantel is gemaakt van loodlegering en deze sterkten zijn bestand tegen de interne druk van de onder druk staande kabels. Het materiaal dat voor de binnenmantel wordt gebruikt, moet niet-magnetisch materiaal zijn.
De aluminium mantel wordt ook gebruikt in een voedingskabelomdat het goedkoper, kleiner in gewicht en hoge mechanische sterkte is dan de loodmantel. In met olie gevulde kabels en telefoon, wordt kabels gegolfd naadloos aluminium omhulsel gebruikt omdat het beter buigende eigenschappen, verminderde dikte en minder gewicht heeft.
Beschermende dekking
Leid mantelkabels rechtstreeks op degrond wordt beschadigd door corrosie en elektrolyt. Voor de bescherming van de kabels tegen corrosie worden lagen vezelachtig materiaal zoals papier, jute, enz., Of polyvinylchloride gebruikt. Lagen vezelmateriaal verspreid met de waterdichte samenstelling naar de buitenkant van de elektrische kabel worden portie genoemd.
Bewapening: Armouring is het proces waarbij lagen vangegalvaniseerde staaldraden of twee lagen metaallint worden over de huls aangebracht om deze tegen mechanische beschadiging te beschermen. De staaldraden worden normaal gebruikt voor het wapenen omdat deze een grote lengtesterkte heeft. Armouring wordt ook gebruikt voor het aarden van de kabel. Wanneer de fout in de kabel optreedt (als gevolg van een isolatiefout) stroomt de foutstroom door het pantser en wordt geaard.
ommanteling
Het geeft de mechanische sterkte aan de kabels. Het beschermt de kabel tegen algehele schade zoals vocht, corrosie, vuil, stof enz. Het thermohardende of thermoplastische materiaal wordt gebruikt voor het maken over de huls.
