Wyłącznik HVDC
Wyłącznik HVDC jest urządzeniem przełączającymto przerywa przepływ nienormalnego prądu stałego w obwodzie. Gdy usterka wystąpi w systemie, mechaniczne styki wyłącznika są rozłączane i tym samym ich obwód jest otwarty. W wyłączniku HVDC przerwanie obwodu jest trudne, ponieważ przepływ prądu przez niego jest jednokierunkowy i nie ma prądu zerowego.
Główne zastosowanie wyłącznika HVDCpolega na przerwaniu przepływów prądu stałego wysokiego napięcia w sieci. Wyłącznik AC łatwo przerywa łuk przy naturalnym prądzie zerowym w fali AC. Przy zerowym prądzie energia, która ma zostać przerwana, jest równa zero. Szczelina kontaktowa musi odzyskać wytrzymałość dielektryczną, aby wytrzymać naturalne napięcie przejściowe.
W przypadku wyłączników prądu stałego problemem jest więcejzłożone, ponieważ przebieg prądu stałego nie ma zer zerowych prądu naturalnego. Wymuszone przerwanie łuku spowodowałoby wysokie napięcie przejściowe i restrykcje bez przerwania łuku i ostatecznego zniszczenia styków wyłącznika. Przy projektowaniu wyłączników HVDC należy pokonać trzy główne problemy. Te problemy są
- Tworzenie sztucznego prądu zero.
- Zapobieganie ograniczeniom łuku.
- Rozpraszanie zmagazynowanej energii.
Stosowane są zasady zerowego prądu sztucznegow wyłącznikach HVDC do wygaszania łuku. Poprzez wprowadzenie równoległego obwodu L-C prąd łuku jest poddawany oscylacjom. Te oscylacje są poważne i mają kilka sztucznych zer. Wyłącznik gasi łuk na jednym ze zera prądu sztucznego. Prąd szczytowy oscylacji musi być większy niż prąd stały, który ma zostać przerwany.
Szeregowy obwód rezonansowy z L i C jest połączony poprzez główny styk M konwencjonalnego wyłącznika prądu stałego poprzez styk pomocniczy1, a rezystor R jest połączony przez styk S2. W normalnych warunkach pracy styk główny M i styk ładowania S2 pozostają zamknięte, a kondensator C jest ładowany do napięcia sieciowego przez wysoką rezystancję R. Kontakt S1 jest otwarty i ma na nim napięcie sieciowe.
Po otwarciu głównego kontaktu M obwód głównyprąd jest kierowany do kondensatora C. W ten sposób prąd, który ma zostać przerwany przez główne styki M, staje się mniejszy. Nieliniowy rezystor R pochłania energię bez znacznego zwiększenia napięcia na głównym styku M.